Etraf güneşin kızıllığına bürünmüş.Tıpkı uçurumun kenarında yüze vuran rüzgar gibi;
Sen vuruyor kıyılara dalga dalga.
Ve ben birkaç satırlık cümle biriktirdim senin için.
Hayaller kurdum sonu üç noktayla biten.
Noktalar gibi uzasın istedim.
Hiç bitmesin istedim.
Bir karşı kıyıya baktım.
Çok uzaktı.
Yorgun düşmüş yüreğime ağır gelecekti.
Ağır gelecekti karşı kıyıya ulaşmak.
Ve ben yerimde kalmayı seçtim.
Şimdi sen ise uzaksın.
Tam da batan güneşin arkasında.
Güneş yavaş yavaş battıkça sende batıyorsun.
Yavaş yavaş bende kayboluyorsun...
ESRA ÖZYILMAZ
Bu şiiri yazın tatilde denizi ve gün batımını seyrederken yazdım.Güneşin batışını izlerken, odamdan bir defter ve bir kalem aldım.Ve o manzaranın güzelliği karşısında bu şiiri yazmaya başladım.Şiir bittikten sonra farkına vardım ki insan her yerde, her zaman, her durumda duygularını ifade edebiliyormuş.Anladım ki gün batımı bile insanların duygularını sayfalara açmasında ustaymış.
YanıtlaSil