Gözlerim daldı geçmişe.
Geçmişteki hatıralarım canlanıverdi gözlerimde.
Çocukluğum geldi aklıma.
Annemin anlatığı masallar,
Babamın söylediği ninniler,
Yediğim kağıt helvalar, elma şekerler...
Oynadığım evcilik oyunları,
Okuduğum hikayeler,
İzlediğim çizgi filmler geldi aklıma.
Bu gece ansızın;
Büyük heyecanla parkta salıncak sırasına girip,
Sıra bana geldiğinde büyük mutlulukla salıncağa binip,
"Anne uçur beni" dediğim günler geldi aklıma.
Bu gece ansızın çocukluğuma özlem duyduğum geldi aklıma.
Bu gece ansızın çocukluğuma geri dönmek,
Ve çocuk olmak istedim...
ESRA ÖZYILMAZ
Çocukluğuma özlem duyuyorum.Çocukken her şey çok farklıydı. Sanki hayat başka türlü akıyordu şimdi ki gibi değil.Ufacık şeylerden mutlu oluyordum. Evcilik oynamayı o kadar seviyordum ki neredeyse her gün evcilik oynardık ablamla.Hele annemin bizi parka götürdüğü zaman havalara uçardık. Salıncak sırası bekleyip sonra doyasıya sallanırdık. Kumlardan kaleler yapardık. Kayaktan kayardık sırayla.Şimdi oynamak, sallanmak, kaymak komik geliyor. Eh tabi büyüdük.Her şey zamanında yaşanınca güzel daha doğrusu çocukken güzel.Bu şiiri yazarken çocukluğuma dönmek istedim.
YanıtlaSil